Uitnodigen om het anders te doen
Collega’s kijken me regelmatig aan alsof ik van Mars kom. Ik kan vanuit mijn functie als trajectregisseur namelijk best lastige vragen stellen als er maatwerk nodig is. Vragen die oproepen om gepaste risico’s te nemen en uitnodigen om het anders te doen. Bijvoorbeeld: past dit kind niet het beste in een gezinssetting, ondanks zijn forse gedragsproblemen? Of kan deze collega hulp bieden aan dit gezin, omdat het goed past? Terwijl het eigenlijk niet helemaal binnen haar functie valt?

Echt verbinden, oprecht en met aandacht
Verbinding is nodig om tot dat soort oplossingen te kunnen komen. Ik geniet van de diversiteit aan talenten, kennis en expertise die we in huis hebben. Ik zoek collega’s graag op om te sparren. Om niet zelf het wiel opnieuw uit te hoeven vinden en vooral om de samenwerking op te zoeken in onze gezamenlijke missie en visie. Echt verbinden – oprecht en met aandacht – is een interessante uitdaging waar we als organisatie nog in mogen groeien.

Verkeerd verbonden
Er zijn verschillende redenen waardoor we de verbinding met elkaar even niet meer voelen. Soms lijken we even kwijt te zijn wat betekenis geeft aan het werk dat we doen. Soms voel ik mezelf ook verkeerd verbonden. Bijvoorbeeld als er weer een fijne collega vertrekt. Of als ik zie hoe collega’s om me heen uitvallen, omdat ze zich onbegrepen en onveilig voelen. Het raakt me, omdat ik hen waardeer om wie zij zijn en wat zij doen. Het raakt me ook, omdat het directe consequenties heeft voor de gezinnen waarmee ik werk.

Samen doen
Op zulke momenten trek ik me terug om uit de weg gaan wat me persoonlijk raakt. En dan moet ik enorm mijn best doen om die verbinding weer te voelen, om mezelf te herpakken en toch opnieuw een lijntje te leggen. Want het is simpelweg niet mogelijk om los van elkaar aan ons gezamenlijke doel te werken. We moeten het samen doen, vanuit alle functies binnen de organisatie.

Met LEF verbinden, hoe dan?
Het is natuurlijk mooi gezegd, maar wat kun je doen als je die verbinding even niet voelt? Naast lef moet je soms even stilstaan bij wat er gebeurt, reflecteren op wat het met je doet en bedenken hoe je verder wilt. Een mooie vraag die je jezelf kunt stellen: is dit wat ik nodig heb om mijn intrinsieke motivatie weer aan te wakkeren? Hoe zet ik mijn drijfveer weer op scherp? Wat heb ik nodig om die verbinding weer op te kunnen zoeken? En verbinden betekent soms ook verdragen. Want soms zijn situaties nu eenmaal zoals ze zijn en is het belangrijk om voor jezelf te bedenken wat je nodig hebt om daarmee om te kunnen gaan.

Je kunt alleen jezelf veranderen
Je kunt anderen niet veranderen, alleen jezelf. Dat is professionele autonomie. Dus bevrijd jezelf van ‘hokjesdenken’ en verbind je met de mensen om je heen. Stel prikkelende vragen. Spreek je waardering uit of geef een compliment. Inspireer en laat een indruk achter.

Als we willen dat er iets verandert, dan is het tijd om het anders te gaan doen. Verandering kan niet in één keer. Dat heeft tijd nodig, stapje voor stapje. Van elke stap leren we en nemen we iets mee naar de volgende stap in het proces. Vandaag is een mooie dag voor een stapje ‘anders’ in een positieve richting!

Meer weten

• Vorige blog Patricia ‘Waarom ik het lef heb om werkverdriet een podium geven’
• Bekijk het blogoverzicht
• Bekijk de tools voor het bouwen aan een aantrekkelijke organisatie
• Bekijk het e-book ‘Hoe bouw je een aantrekkelijke organisatie?’