We zijn soms net een familie
Tijdens een wandeling met een moeder van twee bewoners had ik ineens een ingeving. Zij haalde allerlei herinneringen op over de lange periode dat haar kinderen bij ons wonen en ik bedacht ineens: we zijn soms net een familie. De grootste familie in de polder. En dat is toch prachtig? Wordt het niet eens tijd om ook de kracht daarvan te herontdekken? Zeker omdat we vanuit het project werkplezier weten dat onderlinge verbindingen ons blij maken.

Soms kunnen we elkaar wel achter het behang plakken
We zien onze collega’s vaker dan onze familie. En op veel plekken kennen collega’s elkaar al zo lang en goed, dat de één vaak al eerder weet wat de ander gaat doen dan de persoon zelf. En soms houden we van ze en op andere momenten kunnen we ze wel achter het behang plakken. Soms zijn we het met elkaar oneens en hebben we pittige discussies. Eigenlijk net zoals op de gemiddelde familieverjaardag. We hebben het nu eenmaal met elkaar te doen.

Kwaliteiten en onhebbelijkheden
Eigenlijk is het best fijn om te weten dat onze familie al even bestaat en de onderlinge verbintenissen stevig zijn gelegd. We zijn een netwerk, we horen bij elkaar. Met al onze kwaliteiten én onhebbelijkheden. Nu krijgen vooral die onhebbelijkheden heel veel aandacht. En alles wat je aandacht geeft groeit. Laten we ons ook richten op de kwaliteit.

In no-time negentien teams op de been
Want die is er zeker. Daar werd ik me nog eens extra van bewust bij het volleybaltoernooi. Onze collega’s van meedoen en sport kregen op de vrijdagavond voor het pinksterweekend negentien teams op de been. Teams van collega’s die veel samenwerken en elkaar vinden in de sport, of collega’s die elkaar nog uit een ver verleden kennen en deze traditie aangrijpen om elkaar te zien. Ik zag collega’s die anderen naar de overwinning coachten. En teams die vooral de missie hadden om als eerste aan de barbecue te verschijnen.

Ik vertrouw op de band die we hebben als familie
Voor mij was dit toernooi mijn debuut en ik reed met een grote glimlach naar huis. Ik vertrouw op de band die we als familie hebben. Zeker omdat we ondanks, of misschien wel juist in deze tijd, ruimte nemen voor en geven aan tradities en fijne ontmoetingen. Laten we dit vooral blijven doen. En als dit binnen jouw team wat naar de achtergrond is geraakt, probeer het weer op te pakken. Zoek elkaar op en doe leuke dingen samen.  Organiseer eens een picknick met je collega’s, plan een leuk evenement op locatie voor en met familie. Leer vanuit de ontspanning elkaar op een nieuwe of vertrouwde manier kennen. Ik geloof oprecht dat dat bijdraagt aan werkplezier.

Onze opdracht is onze bewoners een veilige haven bieden, juist als dat thuis niet lukt. En hoe mooi is het om te weten dat we zelf een heel netwerk hebben waar we op terug kunnen vallen.

Meer weten

• Vorige blog Anna Maria ‘Als overbodige hordes je afhouden van wat je belangrijk vindt’
• Bekijk het blogoverzicht
• Bekijk de tools voor het bouwen aan een aantrekkelijke organisatie
• Bekijk het e-book ‘Hoe bouw je een aantrekkelijke organisatie?’