Aandacht voor online agressie
'Binnen Jeugdbescherming west hebben we een paar jaar geleden beleid gemaakt om online agressie te voorkomen en corrigerend op te treden als het toch gebeurt', vertelt Laura Vols. 'We besteden er intern veel aandacht aan en bekijken continu of het beleid uitgebreid of aangescherpt moet worden. Veel medewerkers zien het als een ver-van-hun-bedshow: ze denken dat het ze niet kan gebeuren. Bovendien liggen hun prioriteiten altijd bij de gezinnen, waardoor andere dingen er wel eens bij inschieten. Het is dus hard werken om het onderwerp steeds onder de aandacht te brengen en te houden.'

Training voor meer bewustwording
Een belangrijke pijler van het beleid is een training die alle nieuwe collega’s krijgen. 'We hebben intern iemand opgeleid die deze trainingen geeft', zegt Vols. 'De medewerkers leren bijvoorbeeld hoe ze hun social media goed kunnen afschermen. Of wanneer sprake is van smaad of laster en wat je daartegen kunt doen. De cursus is ook bedoeld om bewustwording te creëren. Zo had de trainer een keer alle deelnemers opgezocht zonder dat ze dat wisten. Mensen schrokken behoorlijk van de hoeveelheid informatie die er over ze te vinden was. Dat is de boodschap van de cursus: wees voorzichtig met wat je deelt over jezelf. Dan bedoel ik niet alleen op Facebook; als je bijvoorbeeld kantinediensten draait bij een sportvereniging en je naam in het rooster op de website staat, ben je ook te vinden.'

Vanuit verbinding ingrijpen
Naast preventiebeleid heeft Jeugdbescherming west een aanpak voor online calamiteiten en incidenten. 'We vragen onze medewerkers altijd een melding te doen, bijvoorbeeld bij een online bedreiging of bij het publiceren van hun gegevens (doxxing). We kijken dan of we een patroon kunnen ontdekken en proberen de gegevens er weer af te krijgen. In 99 van de 100 gevallen uit iemand zich op het internet uit frustratie, er zit echt niet altijd kwaad in. Veel mensen zeggen online dingen die ze in het echt nooit zouden zeggen. Maar die ene keer waarbij het mis kan gaan, haal je er van tevoren niet direct uit. Daarom nemen we alles serieus. Dat doen we vanuit verbinding: we gaan eerst in gesprek met de ouders.

We leggen uit dat we begrip hebben voor hun emoties, maar dat een bedreiging of doxxing echt niet kan. Je mag best boos op onze organisatie zijn en je mag daar het hele internet over volschrijven, maar gebruik geen namen van medewerkers. We leggen altijd uit waarom het zo schadelijk is, zeker als namen van betrokken kinderen genoemd worden. Pas als we niet verder komen, laten we een jurist meekijken en eventueel juridische middelen inzetten. En als echt niets helpt, schakelen we de politie in. Aangifte doen is wel een laatste redmiddel, want je verliest daardoor de verbinding met je cliënt.'

Ook interessant

• Bekijk onze aanpak voor het thema 'Agressievrij werken'
• Lees nog meer inspirerende verhalen en voorbeelden uit de praktijk
• Ga aan de slag met onze handige tips en tools over dit thema