“Van jongs af aan luister ik aandachtig en met plezier naar verhalen van anderen. Ook kijk ik naar wat een ander in het leven beweegt. De rust en ruimte die ontstaat wanneer iemand zich gezien en gehoord voelt – wanneer je oprecht contact hebt met de ander – heb ik altijd als belangrijk levenselixer ervaren.

In mijn werk met gezinnen en collega’s richt ik me op het verhaal van de ander, de vraag die er ligt en de mogelijkheid van groei en ontwikkeling. Hoe scheppen we op een creatieve manier samen een nieuwe situatie waardoor we met elkaar de oude situatie kunnen ontstijgen. Reflectie is daarbij een belangrijk middel. Mijn doel is bereikt als de ander zich gezien en gehoord voelt en weer zelfstandig verder kan. Ik gebruik mijn hart en hoofd en werk met professionele nabijheid. Het geeft mij energie wanneer ik gedaan heb wat ik kon doen. Als iemand zegt ‘Eindelijk, jij hebt écht naar mij geluisterd en tijd voor mij gemaakt’, dan is dat voor mij bitterzoet.

Het verloop en uitval van professionals is van invloed op en onderdeel van het verhaal van de ander. Het belemmert de continuïteit en kwaliteit van hulp voor de gezinnen en dit kan anders.

Startende professionals hebben tijd, ruimte en begeleiding nodig om het vak in de praktijk goed te leren. Net zoals een arts in opleiding wordt een jeugdhulpprofessional pas vakbekwaam door zich te ontwikkelen in de praktijk. Wanneer we investeren in de start van het werk en de hulp, dan werpt dat zijn vruchten af. Uiteindelijk is het ook kostenbesparend.

Ik kijk ernaar uit om met dit project de inwerkpareltjes in de praktijk te ontdekken. En we deze tips en tops kunnen verspreiden onder alle organisaties die zich ook verder willen ontwikkelen.”

Aanpak: inwerken en behouden