“De Raad voor de Kinderbescherming is een onafhankelijk onderzoeksorgaan dat onderdeel uitmaakt van het ministerie van Justitie en Veiligheid. De positie die de raad heeft binnen de keten en het doen van onderzoeken waarbij de veiligheid van kinderen mogelijk in het geding is, zijn heel bijzonder. Wat ik een erg mooi onderdeel van mijn vak vind, is het kind centraal stellen en binnen het familie- en jeugdrecht bekijken hoe je kunt opkomen voor de belangen van het kind.

Ik vind het belangrijk dat alle werkers in de sector veilig hun werk kunnen doen en voldoende ondersteund en beschermd worden tegen agressie vanuit cliënten, ouders en familie. Ik heb zelf ervaren wat fysieke en verbale agressie met je kan doen. Het heeft mij gesterkt om voor mijzelf, maar ook voor elkaar op te komen. Te zorgen voor elkaar. Het is logisch dat je te maken hebt met emoties. Die mogen er zijn. Maar er zijn grenzen en die moeten duidelijk zijn. Voor anderen die dit ervaren kan het anders werken. Het kan leiden tot uitval of juist verharding.

Aandacht voor agressie is van belang om het uitvallen van collega’s te voorkomen. Het is essentieel dat je veilig bent in je werk en je ook veilig voelt.

Het is de uitdaging om het taboe te doorbreken. Agressie hoort er niet bij. Agressie is niet normaal. Emoties zijn wel normaal, maar agressie hoort daar niet bij. Met de komst van dreigingen en agressie via social media wordt het probleem groter en ongrijpbaarder. Deze vorm van agressie aangaan, zie ik dan ook als de grootste uitdaging!

Ik hoop dat wij als groep tools hebben ontwikkeld die bijdragen aan het gevoel van veiligheid in ons werk en dat we het onderwerp uit de taboesfeer halen en opkomen voor onszelf en elkaar. Het zou eigenlijk een standaard onderwerp moeten zijn dat centraal staat binnen ons werk.”

Aanpak: agressievrij werken