“Ik ben vanuit de activiteitenbegeleiding in de jeugdzorg gaan werken om daadwerkelijk een verschil te kunnen maken voor de mensen die dat echt nodig hebben. Doen wat er gedaan moet worden om de vaders, moeders en kinderen te ondersteunen die daarom vragen. Op een manier die bij hen past. Zo goed en zo kort mogelijk.

Agressie is voor mij een belangrijk thema, omdat het voor de meeste professionals een taboe is en er weinig ruimte ervaren wordt om te zeggen ‘hier trek ik de grens’. Agressie zorgt ervoor dat professionals bang worden, ziek worden, het werk onaantrekkelijk vinden en zij het werk niet meer willen doen. Dat hoeft niet, het is zo’n mooi vak! Emoties: prima! Agressie: nee!

Ik wil dat organisaties actief beleid ontwikkelen en gaan uitvoeren om het taboe rondom dit onderwerp te doorbreken en actief een grens gaan neerzetten van wat acceptabel is en wat niet. En dat organisaties actief hun professionals beschermen en ondersteunen om agressie tegen te gaan. Ook als er aangifte gedaan moet worden of een professional nazorg nodig heeft.

Ik wil dat er een zero-tolerancebeleid ontwikkeld wordt ten aanzien van agressie tegen jeugdhulpverleners. Net zoals dit voor advocaten, politie- en ambulancepersoneel ook geregeld is. Ik hoop op een van deze vlakken een bijdrage te mogen leveren. Al is het maar het omgooien van één ‘dominosteentje’, zodat er in ieder geval iets op gang gebracht wordt.”

Aanpak: agressievrij werken