“Als 17-jarige liep ik stage op een algemene crisisopvang in Amersfoort. Ik was persoonlijk begeleider van een 16-jarige jongen in de crisisopvang. Zijn gezinsvoogd kwam hem met enige regelmaat bezoeken. Toen wist ik het al: ik wil haar baan! Inmiddels ben ik ruim 13 jaar jeugdbeschermer en jeugdreclasseerder. 

Jeugdzorgmedewerkers krijgen vaak te maken met agressie, uiteenlopend van schelden en schreeuwen tot ernstige bedreigingen en lichamelijk geweld. We kunnen allemaal een voorbeeld geven uit eigen ervaringen en/of praktijk. Cliënten die tegen ons schreeuwen aan de telefoon, in onze spreekkamer, in hun thuissituatie of op de rechtbank. Cliënten die ons uitschelden, stoelen die door de spreekkamer vliegen, (ernstige) bedreigingen en zelfs lichamelijk geweld toepassen. Veel vaker nog hebben we last van cyberpesten via sociale media.

We zijn ons ervan bewust dat we een zeer ingewikkelde maatschappelijke opdracht hebben en dat onze beslissingen vaak diep ingrijpen in de privélevens van cliënten. We werken op het scherpst van de snede vanuit het besef dat ons werk en de keuzes die we (moeten) maken ertoe doen. De keuzes, afwegingen en beslissingen waar we elke dag voor staan, zijn vaak erg ingewikkeld. Daarbij zijn wij niet alleen afhankelijk van de organisatie waarvoor we werken, maar ook van de samenleving als geheel. Veiligheid voor kinderen (én volwassenen) is een verantwoordelijkheid van ons allemaal. Daarom verdient dit onderwerp brede aandacht.”

Aanpak: agressievrij werken