Om je de beste ervaring te kunnen geven maken wij gebruik van cookies.
Door het gebruiken van onze website ga je hier automatisch mee akkoord.
Wil je meer informatie? Klik dan hier.
In dit drieluik vertellen verschillende betrokkenen over de Werkgeverij, elk vanuit hun eigen perspectief. Hr-adviseur Dominique Rijnders (Entrea Lindenhout) en jeugdhulpprofessional Suzanne Krul zijn ook geïnterviewd.
Een overschot aan medewerkers, je kunt het je bijna niet meer voorstellen. Toch was dat de situatie in 2014. De sector stond aan de vooravond van de transitie waarin taken aan de gemeenten werden overgedragen en er fors bezuinigd werd. Het gevolg: reorganisaties en grote groepen medewerkers die boventallig raakten. In Gelderland bundelde een groep bestuurders de krachten en startte de Werkgeverij. Programmamanager van het eerste uur, Nicolette Horn, vertelt over de geleerde lessen.
’In 2014 zaten alle jeugdhulporganisaties in dezelfde situatie. Eén ding was zeker: het werk verdwijnt niet, maar het verschuift wel’, zegt Nicolette. Ze gaat verder: ‘Daarom zei de bestuurder van Lindenhout: laten we kijken hoe we medewerkers kunnen behouden voor onze regio en voor de sector. In no time had ze een flink aantal bestuurders van organisaties om zich heen verzameld om daarover mee te denken.’
‘Dit moet je regionaal aanpakken’
’Brancheorganisatie Jeugdzorg Nederland en FNV spraken over het ontwikkelen van een landelijke poule voor boventallige medewerkers. Goed initiatief, maar wij dachten: dit moet je regionaal doen en breder dan jeugdzorg. Anders is zo’n poule veel te smal. Maar er was meer. We wilden een appèl doen op de werkgevers om goed voor al hun medewerkers te zorgen en niet alleen voor de mensen die boventallig waren verklaard. Want een poule van boventalligen: daar wil niemand in zitten en geen werkgever uit putten.’
’Het was een lastige tijd. Medewerkers dachten: als ik laat merken dat ik weg wil, vlieg ik er bij de volgende reorganisatie meteen uit. Van de bonden mochten we niet over ontslag praten en de bestuurders hadden koudwatervrees. Zij waren bang om hun beste mensen kwijt te raken aan de andere organisaties en hadden vragen over arbeidsrechtelijke zaken als: wat als er een medewerker met vijfentwintig dienstjaren bij mij komt en boventallig raakt?’
Zo eenvoudig mogelijk met een aantal spelregels
‘Tot we concludeerden: zo schiet het echt niet op! Hoe kunnen we over de schaduw van de eigen organisatie heenstappen, ruimte geven aan elkaars standpunten en lef hebben om samen de grenzen op te zoeken. Dus spraken we af: we bepalen alleen een aantal spelregels en houden het verder zo eenvoudig mogelijk. Zo kwam er een sociaal convenant met daarin zaken als behoud van het recht op transitievergoeding voor boventalligen bij detachering en van een vaste aanstelling. En de vakbonden hebben hun achterban aangeschreven, dat gaf vertrouwen.’
’Van het aantal organisaties waarmee we in 2014 de verkenning startten, krabbelden er een aantal terug. Uiteindelijk zijn we verdergegaan met tien organisaties die elkaar vertrouwden. Met de vakbonden hebben we toegewerkt naar een sociaal convenant en op 30 januari 2017 hebben de bestuurders de samenwerkingsovereenkomst en het sociaal convenant getekend. Sindsdien is de Werkgeverij een feit.’
Veel meer eigenaarschap
’Het eerste jaar hebben we zeven matches gemaakt tussen beschikbare medewerkers en een werkgever. Niet al te best. Natuurlijk zijn er allerlei redenen te bedenken, zoals de arbeidsmarkt die heel snel kantelde. Maar het gebrek aan eigenaarschap in de organisaties was de voornaamste’, vertelt Nicolette. ‘Na het tekenen van het convenant dacht iedereen: klus geklaard en keek vervolgens naar de projectleider. Maar het kan alleen slagen als iedereen zich verantwoordelijk voelt en zich volledig inzet. Toen de projectleider na een jaar vertrok heb ik een team met contactpersonen van de aangesloten werkgevers bij elkaar gebracht. Samen vormen zij een team. Sindsdien is er veel meer eigenaarschap.“
’We hebben niet de illusie dat we het hele arbeidsmarktprobleem kunnen oplossen. Het tekort is veel te groot. Op dit moment zijn elf werkgevers uit het sociaal domein aangesloten. We delen werk, talent en scholing met elkaar. Per jaar maken we zo’n vijftig tot zestig matches. We tellen niet alles dus waarschijnlijk zijn er veel meer mensen die bewegen tussen de organisaties. Maar ik vind dat best behoorlijk.’
’Natuurlijk zijn er nog dingen die beter kunnen. Het delen van interne scholing blijkt lastig vanwege andere samenwerkingsverbanden en interne, praktische hobbels. Ook de verbinding met de lijnmanagers blijft een uitdaging. Zij zetten de deur niet wagenwijd open, want zij moeten het rooster van morgen gewoon rond zien te krijgen. En dat snap ik, daar hebben we nog wat te doen. Wij houden vast aan ons doel, maar zijn heel flexibel. Zo zijn we samen met CNV Zorg en Welzijn en vijf werkgevers van de Werkgeverij een proeftuin Regionaal Collectief Werkgeverschap gestart. Daarin werken we toe naar het gelijktijdig of direct opvolgend kunnen inzetten van je talent bij meerdere werkgevers vanuit één arbeidsovereenkomst. Al moeten we zesentwintig zijpaden bewandelen om ons doel te bereiken, we doen het. Daar ben ik trots op!’
Gouden basisingrediënten voor succes
Wat andere regio’s kunnen leren van de Werkgeverij:
Friesland
Groningen
Drenthe
Noord Holland
Flevoland
Overijssel
Utrecht
Gelderland
Zuid Holland
Zeeland
Noord Brabant
Limburg
’Ik werkte als jeugdbeschermer en wist eigenlijk al vanaf het begin: ‘dit doe ik niet mijn hele leven’. Ik had fijne collega’s, uitdagend werk en prima arbeidsvoorwaarden, maar zat na zeven jaar niet meer op mijn plek,’ aldus Suzanne Krul. Zij vertelt over de overstap tussen twee organisaties die bij de Werkgeverij zijn aangesloten.
’In 2015 zagen we goed gekwalificeerde mensen de sector verlaten. Allemaal menselijk kapitaal, doodzonde! We hebben die mensen keihard nodig. Ook onze organisatie moest met dertig procent krimpen. Een enorme uitdaging. Dus toen ik over de Werkgeverij hoorde dacht ik: daar moeten wij aansluiten! Zo ben ik vanaf de start betrokken geraakt.’ Aan het woord is Dominique Mijnders, HR-adviseur van jeugdhulporganisatie Entrea Lindenhout.
Blijf jij graag op de hoogte van de diverse initiatieven van Jeugdhulp. Alles in het werk? Meld je dan nu aan voor de nieuwsbrief. Bekijk eerdere edities in ons nieuwsbriefarchief.
Heb je vragen? Wil je een mooi initiatief delen of deelnemen aan één van de projectgroepen? Neem contact op via onderstaand e-mailadres.
Copyright 2022
Blijf jij graag op de hoogte van de initiatieven van Jeugdhulp. Alles in het werk? Meld je dan nu aan voor de nieuwsbrief.
Om je de beste ervaring te kunnen geven maken wij gebruik van cookies.
Door het gebruiken van onze website ga je hier automatisch mee akkoord.
Wil je meer informatie? Klik dan hier.