’Bij de start lag de focus op mobiliteit voor medewerkers van de deelnemende organisaties. Maar nu de situatie op de arbeidsmarkt is veranderd, houden we ons bezig met het behoud van medewerkers en bundelen we de krachten om samen goed gekwalificeerd talent binnen te halen. Want dat is hard nodig in deze tijd. De start ging niet vanzelf.’ Ze vervolgt: ‘We hebben samen aardig wat barrières moeten slechten. Want door het probleem als organisaties samen op te pakken, deel je de lusten, maar ook de lasten. Dat betekent dat je je eigen belang deels moet loslaten. De ene keer pakt een afspraak voordelig voor je uit en de andere keer juist niet. We hebben elkaar in het begin regelmatig teruggefloten. Bijvoorbeeld over de afspraak dat een medewerker met een vast contract dat vaste contract meeneemt naar de nieuwe werkgever. Dan kan die andere organisatie niet zeggen: nee, wij doen een jaarcontract, want dan doen we altijd.’

‘Ik ben trots op dat vertrouwen’

“Maar het vertrouwen tussen ons is gegroeid. We hebben een appgroep en als je daarin een vraag stelt, krijg je meteen reactie. We delen beleidszaken, spreken elkaar aan en kennen en pakken die gezamenlijke verantwoordelijkheid. Ik ben trots op dat vertrouwen. Wij als contactpersonen van de aangesloten werkgevers hebben in 2019 samen een leergang arbeidsmarktinnovator gevolgd. Het helpt dat we elkaar in een andere setting beter hebben leren kennen.”

We trekken met elkaar op in deze vier zaken:

1. Opleiden; het samen inkopen levert meer effectiviteit en efficiëntie. En medewerkers van de organisaties leren elkaar kennen. Dat is goed voor de verbinding.
2. Werving en selectie; we willen daar werving en sharing van maken. Dat betekent dat we het talent dat binnenkomt, met elkaar durven te delen.
3. Re-integratie; samen hebben we veel meer mogelijkheden voor een passende plek waar een medewerker kan re-integreren.
4. Behoud van medewerkers; samen zetten we ons in om onze medewerkers te binden en te behouden voor de sector.

’Iedere medewerker van een aangesloten organisatie kan zich inschrijven bij de Werkgeverij en zijn of haar talent in de etalage zetten. Bij voorkeur niet pas op het moment dat zij hun werk al heel erg zat zijn. We willen dat zij het gebruiken om zichzelf meer bagage te geven en de bagage die zij al hebben delen met anderen. Bijvoorbeeld een GZ-psycholoog uit de verslavingszorg die tijdelijk bij een andere organisatie ervaring opdoet waar nog geen GZ-psycholoog is. Dat soort dingen moet je stimuleren, want daar worden we allemaal beter van. Naast de mogelijkheid om bij een andere organisatie te werken, bieden we ook gratis vier gesprekken met een loopbaancoach aan. Op het moment dat je je als medewerker afvraagt: ‘wil ik dit eigenlijk wel tot mijn pensioen doen?’ zijn er mogelijkheden om dat met iemand te bespreken. En ondernemen we gezamenlijke acties zoals een vitaliteitsweek en een talentenmarkt die we drie à vier keer per jaar organiseren bij een van de partners om kennis te maken met alle organisaties.’

’Het is een uitdaging om de Werkgeverij op de kaart te zetten en te houden. De meeste medewerkers worden geleefd door de waan van de dag, de hectiek van het werk, de tijdsregistratie en de zelforganisatie. Het is een kwestie van een lange adem. We moeten blijven uitleggen wat de mogelijkheden zijn. Dat het investeren is, maar dat je er ook van profiteert.’

De samenwerking verstevigen in Regionaal Collectief Werkgeverschap

’We willen de samenwerking verstevigen. Met vijf van de aangesloten organisaties zijn we de proeftuin: Regionaal Collectief Werkgeverschap gestart. Hierin krijgen medewerkers de mogelijkheid om voor minimaal een half jaar bij een andere organisatie te werken om ervaring op te doen. Het kan zijn dat zij daarna denken: dat ga ik doen. Maar ook: het was een leuke ervaring, maar ik vind mijn eigen werk toch leuker. Dit regelen we nu met een detacheringsovereenkomst. Toch willen we uiteindelijk naar één arbeidscontract voor de Werkgeverij waarmee je gelijktijdig of direct opvolgend voor meerdere werkgevers in de regio kunt werken. Maar om daar te komen moet op arbeidsrechtelijk gebied nog wel het een en ander veranderen, dus dat is wel een belemmering. Aan de andere kant: als je niet droomt, kom je er niet.’