Wat deed je bij Juzt en hoe kijk je terug op deze tijd?
‘Ik werkte als groepswerker binnen de gesloten jeugdzorg. De eerste paar jaar was mijn werksituatie redelijk stabiel. De problematiek van de jongeren werd wel steeds heftiger, maar door de stabiliteit van het team ging het over het algemeen goed. Toen kwamen er bezuinigingen en gingen verschillende groepen dicht en werden de teams uit elkaar gehaald. Er ontstond onrust onder de medewerkers en steeds meer mensen gingen weg en daar kwamen invalkrachten voor terug. Kort samengevat konden we de jongeren niet meer de hulp bieden die nodig was.’

Waarom besloot jij toch te blijven?
‘Ik dacht: ‘als ik óók nog eens wegval, dan kunnen de jongeren het helemaal niet meer aan. Doordat de jongeren zich onveilig voelde, werden ze agressiever en voelden we ons als medewerkers ook niet meer veilig. Ik heb het toch nog anderhalf jaar volgehouden, maar het was dweilen met de kraan open. Er zaten altijd wel meerdere medewerkers thuis met een burn-out. Op een gegeven moment was het doel: de jongeren met zo min mogelijk gedoe de dag laten doorkomen. De jongeren kregen een soort macht over ons.’

Dat klinkt heftig. Hoe hield je dat vol?
‘Gewoon doorgaan. Het scheelt ook dat ik niet bang ben aangelegd, ook niet als ik alleen of met een invaller samen op de groep stond. Maar toen er op een gegeven moment een incident plaatsvond waar ik geen invloed op had en vervolgens wél op het matje werd geroepen, was mijn grens wel bereikt. Ik voelde totaal geen steun van het management. Ik heb toen voor mezelf gekozen en ben op zoek gegaan naar ander werk. Al snel kwam Asendo op m’n pad.’

Dacht je niet: ‘Jeugdhulp: laat maar!’?
‘Nee, totaal niet. Mijn eerste baan in de jeugdhulp was bij Kompaan en De Bocht (inmiddels Sterk Huis, red), waar ik een hele leuk tijd heb gehad. En de eerste anderhalf jaar bij Juzt ging het ook goed, alleen die laatste anderhalf jaar waren echt niet prettig. Door mijn goede ervaringen wist ik dus dat het wel kón, fijn werken in de jeugdhulp. Ik ben me wel gaan richten op gezinscoaching in plaats van de gesloten jeugdzorg.’

Wat doe je precies bij Asendo?
‘Ik ben jeugdwerker B en werk als gezinsbehandelaar. Ook ben ik sinds april gestart als zelfstandig gezinsbehandelaar. Asendo steunt me daarin, dus dat is heel fijn.’

Wat had je achteraf anders moeten doen, als je terugkijkt?
‘Achteraf had ik meer tijd moeten nemen tussen beide banen. Nu ben ik in één keer doorgegaan en had ik zelfs een tijdje overlap van beide functies. Dat heeft me veel stress bezorgd en kan ik niemand aanraden! Maar ook dat is weer een les. Als inwerkbuddy bij Asendo probeer ik dit de nieuwe medewerkers ook mee te geven: let goed op je eigen energie, geef je grenzen duidelijk aan en neem de tijd om goed in te werken. Dat heb ik zelf echt moeten leren.’

Op welke manier draag jij bij aan het thema Blijf voor de jeugd?
‘Steeds scherp zijn op: ‘zit ik nog op de goede plek?’. Want ik wil heel graag in de jeugdhulp blijven werken, maar niet meer ten koste van mezelf. Daarom ben ik ook inwerkbuddy geworden bij Asendo: zo geef ik nieuwe medewerkers ook mee dat ze hun grenzen goed moeten bewaken.’

Wat is jouw gouden tip om behouden te blijven voor de jeugd?
‘Volg je hart. Dan blijf je ook dicht bij de motivatie waarom je ooit in de jeugdhulp bent gaan werken: het zorgen voor de jeugd.’