Wat is WZW precies?

‘WZW is de werkgeversvereniging van 125 aangesloten zorg- en welzijnsorganisaties in Midden- en Zuid-Gelderland. Vanuit ontwikkelingen en vragen uit de sector behartigen we als WZW gemeenschappelijke belangen en treden we op als ambassadeur en facilitator. Daarnaast bieden we dienstverlening en fungeren we als netwerk- en kennisplatform. De verbinding zit vooral op het gebied van arbeidsmarktperspectief. We hebben geen commercieel belang, maar organisaties kunnen zich bij ons aansluiten. Samen zoeken we naar een goede balans in de arbeidsmarkt. De laatste jaren zien we binnen zorg en welzijn natuurlijk enorme personeelstekorten. De zorgvraag zal de komende jaren veranderen en fors toenemen door de dubbele vergrijzing en ontgroening. Dit leidt tot vraagstukken zoals de betaalbaarheid, een toenemende schaarste van professionals en verder toenemende druk op de kwaliteit van zorg en dienstverlening. Zo ook voor de jeugdzorg.’

Hoe ondersteunen jullie specifiek de jeugdzorgorganisaties?

‘We merkten in onze regio dat de jeugdzorgbestuurders elkaar in deze samenstelling nog niet opzochten. Eerst heb ik deze bestuurders benaderd met de vraag of ze met elkaar om tafel wilden, met WZW als verbindende en faciliterende partij. Iedereen stemde in en dat vind ik kenmerkend voor onze regio: op veel vlakken wordt de samenwerking actief gezocht. En bestuurders denken tegelijkertijd: er zijn al wel héél veel overleggen, dus er moet ook wel wat uitkomen.’

Wat bespreken jullie zoal tijdens die bijeenkomsten?

‘We hebben nu drie bijeenkomsten gehad waarbij verschillende onderwerpen op tafel kwamen. Denk bijvoorbeeld aan alle technologische ontwikkelingen die bestuurders met elkaar kunnen uitwisselen. Ook de lage instroom en hoge uitstroom van jeugdzorgprofessionals zijn belangrijke thema’s. Over dat laatste onderwerp zijn we ook met uitvoerende professionals in gesprek gegaan. Die zeiden vervolgens dat het niet noodzakelijk ligt aan het slechte imago dat de jeugdzorg heeft, maar dat er actie moet worden ondernomen op het behoud van medewerkers. En dat kan, volgens hen, vooral door een realistisch beeld te geven van het werken in deze sector. Zo weten de nieuwe medewerkers beter waar ze aan beginnen en vallen ze minder snel uit.’

Het ging dus niet zozeer om imago, maar om betere voorlichting?

‘Inderdaad. Het gaat veel meer om het begeleiden van medewerkers die net van de opleiding afkomen, en ook om zij-instromers voor wie de jeugdzorg nieuw is. Wat we bijvoorbeeld zien is dat nieuwe medewerkers een hoge werkdruk ervaren. Soms is er sprake van een slechte inwerkperiode waardoor jonge en/of nieuwe medewerkers teveel aan hun lot worden overgelaten. Gelukkig is er op dat terrein ook al veel verbeterd inmiddels.’

Welke concrete acties komen er tot nu naar boven?

‘We zijn nog volop met elkaar in gesprek en wat mij nu al opvalt aan de bestuurders is dat ze daadwerkelijk kiezen om over de grenzen heen te kijken. Ze gaan terug naar de basis: het kind. De zoektocht is nu: ‘wat is onze gezamenlijke opdracht?’, want dit is wat deze bestuurders bindt. Daarmee kunnen ze samen een vuist maken en de gezamenlijke uitdaging aangaan.’

Waar zijn jullie momenteel mee bezig?

‘We zitten nu met elkaar in de fase van het omzetten van onze ideeën naar een concreet plan. Of anders gezegd: we zijn nu aan het divergeren, en gaan naar een fase van convergeren. Het zoeken naar het benodigde budget maakt ook onderdeel uit van deze fase. In grote lijnen kan ik nu al zeggen dat onderwijs een belangrijke rol speelt in de activiteiten die we voor ogen hebben. Sowieso zoeken we vanuit WZW vaak de samenwerking met de onderwijsinstellingen in onze regio, om te kijken hoe we van elkaar kunnen leren. Ook denken we aan een buddysysteem voor nieuwe medewerkers, dat we in elke organisatie kunnen inbedden. Zoals we nu bijvoorbeeld al doen in de VVT.’

Welke eerste stap zouden andere regio’s kunnen zetten om ook zo’n bestuurdersoverleg te organiseren?

‘Het klinkt simpel, en dat is het eigenlijk ook: wij kennen al onze bestuurders persoonlijk en onderzochten met hen in een eerste overleg of zij voldoende nut en noodzaak zagen in het branche specifiek samenkomen om arbeidsmarktvraagstukken te bespreken en gezamenlijke acties te initiëren. Dat persoonlijke werkt goed. Je vindt elkaar op visie en urgentie. Zorg ook dat het aantrekkelijk is door concrete onderwerpen op de agenda te zetten en laat het eigenaarschap bij de organisaties. En zorg dat je aandacht besteed aan een goede kennismaking onderling. Dat maakt het makkelijker om samen over de eigen grenzen heen te kijken.’