Gunou Mahmoud (21) kampte, na haar remigratie uit Irak, met een conversiestoornis. Ze werd tussen haar dertiende en haar zestiende geplaatst bij een eindeloze reeks zorg- en hulpverlenende instanties, van ziekenhuis tot MPU en van JeugdzorgPlus tot GGZ. Pas bij de autonomiegroep LUMC Curium in Oegstgeest stelde ze zich open voor de behandeling voor haar PTSS-klachten. ‘Daar gaven ze me vertrouwen en was niemand mijn baas.’ Als ervaringsdeskundige pleit ze nu actief voor gelijkwaardigheid en transparantie in de omgang tussen zorgverleners en cliënten.

Met ogenschijnlijk simpele oplossingen kun je in de jeugdhulp heel effectief de-escalerend werken. Inge Vos (31) woonde als puber een jaar bij de residentiële voorziening Het Huis in Amsterdam. Daar kreeg ze aan de ene kant de ruimte voor haar verdriet en boosheid, maar ook een liefdevolle knuffel op de momenten dat ze die zo hard nodig had. ‘Als ze me vasthield kwamen de echte emoties omhoog’

Met ogenschijnlijk simpele oplossingen kun je in de jeugdhulp heel effectief de-escalerend werken. Zo kan Ryan (21) dankzij een rode, oranje en groene kaart op een heel eenvoudige manier aan zijn omgeving duidelijk maken hoe hij zich voelt. Groen betekent ‘alles is oké’, rood staat voor ‘laat me met rust’ en oranje zit daartussenin. Omdat Ryan verder niets hoeft uit te leggen aan de mensen om hem heen en zij zo rekening met hem houden, is hij veel minder vaak boos dan vroeger.

Steeds meer mensen gebruiken hun toetsenbord om hun boosheid te uiten, ook naar jeugdhulpverleners. Jeugdbescherming west heeft beleid opgesteld om online agressie tegen medewerkers te voorkomen. Laura Vols, communicatiemedewerker, licht het beleid toe en geeft tips.

Marijke werkt als jeugdbeschermer bij de William Schrikker Groep. Door veel tijd te investeren in het opbouwen van een relatie met cliënten en zich te verdiepen in hun achtergrond heeft ze weinig te maken met agressie.